Het is als na een weekend kamperen met vrienden.

Bijna alles is ingepakt. In een ruime kring staan afdrukken in het gras. Van de tenten. Een kaal plekje waar het houtkacheltje stond.

Iemand roept dat er nog een lampion in de boom hangt. O ja, van mij.

Ik loop een laatste rondje over het veld — laten we het wel netjes achter? Kijk: een vergeten kurk. Die gaat in m’n jaszak (want ook de laatste afvalzak ligt al in de container bij de uitgang).

Dan: het geluid van dichtslaande achterkleppen.

Afscheid.

Tot een volgende keer. Het was goed. Soms intens. En wat hebben we gelachen.

Nu gaan we echt. Een stukje rijker. In de wetenschap dat we altijd welkom zijn om terug te komen.

Dag,